Emocje

Przy barze stoisz sam, zatracasz się w cierpieniu
wódka koi ból, jak dobry aktor w kiepskim przedstawieniu.
Masz ochotę rozbić coś, panować nad tym nie umiesz już
jest tylko złość, nienawiść, twój język jak ostry nóż.
Rwący potok chorych myśli rozbił o brzeg kryształ
odłamki niczym strzały, powiększają od ludzi dystans
przebijając serca ich na wylot, na koniec zostajemy sami
taka ludzka jest natura, każdy kogoś przez emocje rani.
Gdzieś głęboko skrywasz żal, strzeżony dobrze więzień
a egoisty szlak, to dla wielu wyjście jest najlepsze.
Pamiętasz dobrze tą rozmowę, dziś po nocach nie śpisz
siedzisz bezczynnie tak, wojownik z Ciebie jednak kiepski.
Puszczone na wiatr emocje zmieniają się w tornado
już nic tego nie powstrzyma, działające domina prawo
oberwał ktoś od kogoś, ty dostaniesz rykoszetem
wyżywasz się na kimś, tylko by się poczuć lepiej.
Przez lata kopana psycha, dziś tykająca bomba
a gdy już wybuchnie skala zniszczeń jest ogromna.
Dajemy temu upust, dlaczego nie umiemy się powstrzymać?
Pokonać złe emocje, by ludzi przy sobie zatrzymać.
Gdy zegar wybija tą godzinę, ludzkie budzą się demony
nie oszczędzając bliskich, niosą nieodwracalne szkody.
Zaślepieni przez swe rację, nie dopuszczamy prawdy
bezmyślnie się upierając, nawet gdy cel jest marny.
Stoimy za tym murem, cały czas, tracąc tylko kontrolę
w tym całym zaślepieniu, gramy całkiem inną rolę.
Oczy zamierają, chłód, twarz nie do poznania
gdzie podział się ten wzrok, ten warty kochania?
Krzyczymy z całych sił, w nerwach przestajemy już być sobą
boli, gdy sobie bliscy ludzie przyjmują postawę wrogą.
By naprawić coś na przeszkodzie często staje duma
ona czy miłość, twoich priorytetów próba.
Zapanować nad demonem, dla wielu personalny dramat
bo nikt tak naprawdę nie umie emocjami władać.
Jak silne mogą być słowa? Co są zrobić w stanie?
Zakończone znajomości są odpowiedzią na to pytanie.